Rozdział 17

W nocy często się budziłam. Nie mogłam spać, cały czas myślałam o Ross'ie. On chyba dalej kocha Cassidy, on mnie tylko okłamywał, mówiąc, że uczucie którym ją darzył wygasło! Myślałam tak na tym wszystkim, nie rozumiałam jak mogłam mu tak łatwo uwierzyć!
Wybiła 7 : 00 rano, postanowiłam już wstawać, bo dzisiaj znów poniedziałek, czyli szkoła. Lubiłam chodzić do szkoły, jednak dziś nie miałam ochoty tam iść i widzieć Ross'a. Mimo wszystko nie miałam wyboru, szkoła to obowiązek, muszę tam chodzić. Nie chętnie wstałam z łóżka i podreptałam do szafy, wyjęłam z niej to :

Wzięłam ubrania i poszłam do łazienki. Umyłam zęby, ubrałam się, nałożyłam lekki makijaż i wyprostowałam włosy. Wyszłam z "pokoju czystości", wzięłam mój szkolny plecak i zeszłam do kuchni, na śniadanie. W kuchni była Vanessa, szykowała naleśniki.
- Hej, siostrzyczko! - powiedziała, gdy mnie zobaczyła
- Cześć, robisz naleśniki? - spytałam
- Tak, naleśniki. Może chociaż trochę poprawią Ci humor - odpowiedziała i mnie przytuliła
- Van, jesteś fantastyczna. - stwierdziłam i mocniej przytuliłam siostrę
- Wiem, wiem. Ale już mnie puść, bo zaraz mnie udusisz. - odpowiedziała śmiejąc się
- O, sorry. - puściłam siostrę i zasiadłam do stołu
Ness podała pyszne danie. Zaczęłam pałaszować posiłek.
- Smakuje? - spytała
- Jeszcze pytasz, jasne że tak - odpowiedziałam
- To się cieszę.
Zaraz po tym, jak Vanessa to powiedziała, zadzwonił dzwonek do drzwi. Dziewczyna poszła otworzyć. Siedziałam w kuchni, więc nie widziałam kto przyszedł, ale za to doskonale wszystko słyszałam. Między moją siostrą, a jakimś gościem toczyła się rozmowa :
- Ross?! Czego, Ty tu szukasz?! Złamałeś Laurze serce, a teraz bezczelnie tu przychodzisz?! - krzyczała
- Przestałabyś jej bronić, co?! A teraz się przesuń, idę do Laury! - okrzyknął blondyn
- Nie przestanę jej bronić! Tak samo jak się nie przesunę, Laura nie chce z Tobą rozmawiać, więc lepiej już sobie idź. - powiedziała Vanessa i zamknęła drzwi.
Przyszła do kuchni, gdzie ja już kończyłam moje śniadanie. Podeszła do mnie i spytała :
- Poradzisz sobie w szkole? Ross tam będzie.
- Tak, poradzę sobie. A jeśli mowa o szkole, to muszę już iść, zaraz mam lekcje, a nie chcę się spóźnić - odparłam
- Ok, powodzenia.
- Pa. - odpowiedziałam i wyszłam z domu
Kierowałam się do liceum, w którym się uczę. Po 15 minutach drogi, dotarłam na miejsce. Niechętnie weszłam do środka. Podeszłam do mojej szafki, dałam tam plecak i wyjęłam zeszyty na lekcję matematyki, którą mamy dziś pierwszą. Poszłam pod salę matematyczną i zadzwonił dzwonek. Przełknęłam ślinę i weszłam do klasy. Zaraz za mną szedł...Ross. Usieliśmy do ławek i zaczęła się lekcja. Nie potrafiłam się skupić, cały czas czułam na sobie wzrok innych uczniów. Widocznie byli ciekawi tego, co zaszło między mną, a brązowookim. Każda inna lekcja, minęła w podobny sposób. Kiedy wszystkie zajęcia dobiegły wyczekanego końca, szybko udałam się ku wyjściu z budynku.
W pewnym momencie, ktoś złapał mnie za rękę. Był to nie kto inny, jak...Ross. Odwróciłam się, a on zbliżył się do mnie.
- Ross, nie! - krzyknęłam
- Ale Laura...- zaczął
- To co między nami było to przeszłość. To już nie powróci. - powiedziałam, a z mych oczu wypłynęły łzy
- Ale ja Cię nadal kocham. - powiedział chłopak
- Zastanów się! Najpierw mówisz, że mnie kochasz, potem, że nienawidzisz, a teraz znów kochasz?! Odczep się ode mnie, nie chcę Cię znać! - krzyknęłam i zapłakana odbiegłam od blondyna
Biegłam do mojego domu, nagle wpadłam na kogoś. Była to...Cassidy!
- Ohh...Laura, Ty płaczesz? - spytała
- Zostaw mnie! - krzyknęłam
- Nie podnoś na mnie głosu. To, że Rossy Cię zostawił to nie moja wina. - powiedziała
- Jesteś wredna! To nie Twoja, wina?! A niby kogo jak nie Twoja?! - wrzeszczałam
- Po pierwsze nie tym tonem moja panno. A po drugie, to że Rossy Cię zostawił to tylko i wyłącznie Twoja wina. - powiedziała
Nic nie odpowiedziałam, oddaliłam się od dziewczyny i znów biegłam do mojego domu.
Gdy tak biegłam, znów na kogoś wpadłam! Tym razem była to Rydel.
- Hej, Laura. Ty płaczesz? - spytała
- Tak, płaczę. Ty mówiłaś, że Ross się nie da Cassiy, a on wczoraj mnie tylko bezczelnie oskarżył o podsłuchiwanie i ze mną zerwał! - krzyknęłam
- Laura, spokojnie. Ale on z Tobą zerwał, czy Ty z nim? - dopytywała się Delly
- No...ja...z nim...zerwałam. - odparłam, co chwilę przerywając
- Ale Laura, dlaczego? - dalej się dopytywała
- Ty go bronisz?! Nie mam zamiaru Ci się z niczego tłumaczyć?! - krzyknęłam na przyjaciółkę i ponownie się rozpłakłam
- Nie, nie bronię go. I nie musisz mi się z niczego tłumaczyć. Przepraszam. - odparła Ryd
- Okej, nic się nie stało. A tak w ogóle to, gdzie idziesz? - spytałam
- A tak, tylko chciałam się przejść. - odpowiedziała
- Aha, idziesz do mnie? - zaproponowałam
- No, pewnie. - odpowiedziała blondynka
Udałyśmy się do mojego mieszkania. Weszłyśmy do środka. Kiedy Vanessa nas zobaczyła, od razu się przywitała z Rydel.Gdy już się przywitały, podjęłyśmy decyzję, że dzisiejszy dzień, spędzimy w trójkę. Poszłyśmy do mojego pokoju i postanowiłyśmy grać w butelkę. Wzięłam pustą butelkę po wodzie, usiadłyśmy w kółku i zakręciłam butelką. Wypadło na Delly.
- Pytanie, czy zadanie? - spytałam
- Emm..pytanie. - odpowiedziała po chwili namysłu
- Okej, to...podoba Ci się jakiś chłopak, jeśli tak to kto?
- Tak, trochę Ellington. Ale on jest z Kelly, więc nie mam u niego szans. - odpowiedziała
- Aww...Rydel wy musicie być razem, pasujecie do siebie. - powiedziałam razem z Ness
- Nie, nie wydaje mi się. A teraz grajmy dalej. - powiedziała Ryd
I tak, grałyśmy całe popołudnie. Świetnie się razem bawiłyśmy. Całkowicie zapomniałam o Ross'ie.


Hej! <3
I jak podoba Wam się? Piszcie :)
Rozdział miał być jutro, ale dzisiaj znalazłam czas i go napisałam :)
Kolejny w środę :*
CZYTASZ = KOMENTUJESZ :D
I piosenka :

~ Do napisania Marta ♥